Onderstaand artikel is op 15 augustus 2019 gepubliceerd op The Hike.
Misschien is de volgende gedachte wel eens bij je opgekomen: Ooit wil ik de Pacific Crest Trail hiken… Je houdt de optie nog maar even open. Je houdt het nog even veilig. Want 2650 mijl (4200km) hiken, helemaal van Mexico naar Canada, een half jaar onderweg door de wildernis, dat klinkt bijna te bizar voor woorden. Maar toch… Je blijft geïntrigeerd, het idee blijft maar bij je terugkomen. Het oefent een bepaalde aantrekkingskracht op je uit welke je niet goed kunt plaatsen. En dan komt er toch dat moment. Het moment waarop je ergens de moed vandaan haalt om de gedachten in je hoofd om te buigen:
Ik ga de Pacific Crest Trail hiken…
Je slaakt een zucht van verlichting. De keuze is gemaakt. De eerste stap is gezet. Maar de opluchting is van korte duur… De duizelingwekkende realiteit van je beslissing komt plots op je af. En daarmee ook de (onvermijdelijke) vraag:
Hoe pak ik dat in vredesnaam aan?!
Ik herinner me nog goed, dat ik mij in dat stadium bevond. De hoeveelheid keuzes die ik moest gaan maken, door het nemen van die ene beslissing. Overweldigd door de hoeveelheid informatie die beschikbaar was online. Maar ik besefte ook dat de enige manier om eraan te beginnen, was om eraan te beginnen. Met zorgvuldig onderzoek moest ik maar een flink eind kon komen, dacht ik zo.
Zo bereid je je voor op de Pacific Crest Trail
Ik hing 3 grote flip-over vellen aan de muur. Op het eerste tekende ik een gigantische kaart van de Pacific Crest Trail, compleet met alle nabijgelegen dorpjes, staatsgrenzen en belangrijke sights. Elke ochtend als ik wakker werd was die kaart het eerste wat ik zag. Het werkte inspirerend. Het project ging zo meer voor mij leven. Op het tweede vel schreef ik To-Do. Op het derde vel Done. Ik kocht een blok gekleurde post-its en verbond aan elke kleur een categorie voor mijn taken. Op die post-its schreef ik welke taken ik te doen had. Elke uitgevoerde taak verplaatste ik van To-Do naar Done. Zo zag ik met verloop van tijd mijn takenlijst slinken en mijn vooruitgang groeien.
Om alle handelingen die ik heb verricht voor mijn vertrek op te sommen, zou een onleesbare brei worden. Er zijn echter een aantal hoofdthema’s die de voorbereiding van de reis omspannen, waar ik dieper op zal ingaan.
Logistiek
Ten eerste is het van belang dat je kiest hoe je de trail wilt lopen. Wil je de Pacific Crest Trail in z’n totaliteit hiken (hier doen first time thru-hikers gemiddeld 4.5 – 5.5 maand over) of is een bepaalde sectie meer naar je wens? Loop je van Mexico naar Canada (North-Bound, ook wel NoBo genoemd), of South-Bound (SoBo) van Canada naar Mexico? Dit is van belang met betrekking tot wanneer in het jaar je kunt starten met je hike. Er zijn namelijk 2 grote bergketens die je zult doorkruisen, de Sierras (California) en the Cascade range (Washington). Je wilt je hike zo plannen dat je de bergen doorgaat wanneer er geen sneeuw (meer) ligt. Negentig procent van de hikers loopt NoBo, puur vanwege traditie. Hierdoor is het makkelijker om informatie te vinden over hiken richting Canada. Bij een NoBo hike wil je bij voorkeur starten tussen midden maart en midden mei. De wintersneeuw is dan (grotendeels) gesmolten als je aankomt in de Sierras en er ligt hopelijk nog geen sneeuw als je arriveert in de bergen van Washington.
Papierwerk
Als je de indeling van je hike hebt besloten, zijn er 2 documenten die je nodig hebt:
- De Pacific Crest Trail permit (aan te vragen op www.pcta.org): deze heb je nodig als je meer dan 500 mijl continu over de Pacific Crest Trail wilt hiken. Houdt deze website in de gaten qua voorbereiding! Wegens groeiende populariteit van de trail, zijn er per dag in het starters-window maar 50 startbewijzen beschikbaar. Zie het als een kaartje kopen voor een populair concert; zodra de kaarten online gaan, gaat het hard met die permits. Je wilt er op tijd bij zijn.
- Visum: Voor verblijf in de Verenigde Staten tot 6 maanden, (welke je op basis van gemiddelde hike-tijd dus wel nodig hebt) is er een B12 toeristen visum nodig. De aanvraag kun je online doen, waarna een afspraak volgt om naar de Ambassade te gaan voor een identiteitscontrole en interview. Deze processen nemen tijd in beslag (enkele maanden), dus plan de aanvraag zorgvuldig zodat je niet in tijdnood komt. Voor een verblijf in de VS tot 3 maanden (als je bijvoorbeeld een stuk van de Pacific Crest Trail zou willen hiken) heb je geen visum nodig, maar kun je af met een ESTA, welke online aan te vragen is.
Financien
Er zijn een aantal zaken die het merendeel van de kosten voor deze reis zullen omspannen: Ticket, (reis)verzekering, gear, en de uitgaven tijdens de hike. Een indicatie van de kosten geven is niet eenvoudig. De grootste variabiliteit zit hem in de gear en uitgaven tijdens je reis. Dit heeft alles te maken met je persoonlijkheid en hoe je de hike wilt beleven; vragen die kunnen helpen om een inschatting te gaan maken van je uitgaven:
- Hoeveel waarde hecht je aan comfort?
- Wil je (vaak) uit eten en in een hotel slapen als je een trail-town binnen loopt, of neem je (weer) genoegen met zelf koken en een camping of hostel?
- Wil je state-of-the art gear?
- Koop je voor de tijd in de wildernis alleen maar dure A-merken (Mountain House meals), of eet je elke dag couscous?
Er zijn genoeg voorbeelden op internet te vinden van mensen die hun kosten zorgvuldig hebben bijgehouden. Tussen de 7.000 euro (low-end) en 12.000 euro (high-end) is in mijn optiek een goede range. Mijn totale kosten lagen rond de 10.000 euro. Hiervoor had ik vrijwel al mijn gear nieuw aangeschaft, sliep ik na een 4-5 daagse stretch in de wildernis overwegend een nacht in hostels, en kon ik regelmatig uit eten in de trail-towns.
Gear
Een van de belangrijkste onderdelen tijdens een thru-hike is je gear. Het is daarmee ook een van de meest besproken onderwerpen tussen hikers. Continu is er dialoog gaande over wat men mee sjouwt door woestijn en bergen, en vergelijken hikers elkaars spullen. Dit is niet gek, want je gear, of eigenlijk je hele hebben en houden, is inherent verbonden aan de mate van comfort die je ervaart tijdens de tocht. En als je dagelijks getest wordt door moeder aarde, met hitte, droogte, zand, stof, insecten, kou, honger, dorst en pijn, dan krijgt het woord comfort een nieuwe betekenis… Het is dan erg belangrijk dat de spullen die je meeneemt je plezier brengen. Je helpen te ontspannen.
The Big 3
De basis van je gear bestaat uit the Big 3: Tent, backpack, slaapzak. Alle drie onmisbaar, en oh zo belangrijk tijdens een thru-hike. Je tent is je huis, je veilige plek, je haven. Als je uitgeput na weer een lange dag op je rug ligt uit te puffen, zul je dankbaar zijn met het aanzicht van het plafond van je tent. Een fijne tent kan je enorm veel energie brengen. Duurzaamheid, gewicht, sneldrogendheid zijn features van een tent die van belang zijn tijdens een lange hike.
Je backpack bevindt zich doorgaans langer op je rug dan eraf. Het wordt een verlengstuk van je lijf. En dient al je spullen met zich mee te dragen. Dan kan hij maar beter lekker zitten, en prettig zijn in het gebruik. Je slaapzak is je oplaadpunt. Niets zo lekker om na een zonsondergang in je warme coconnetje te kruipen en oh zo welkome slaap te omarmen. Het was een van mijn favoriete items in mijn pack. Dat een goede nachtrust essentieel is tijdens topsport, hoeft niet nader belicht te worden. Een goede slaapzak is dus essentieel. Bedenk dat je slaapzak de variabiliteit in temperatuur op de Pacific Crest Trail (woestijn en hooggebergte) moet kunnen dekken.
Voor alle drie de items (en eigenlijk alles wat je besluit om mee te dragen tijdens een thru-hike) geldt: Hoe lichter, hoe beter. Als je dagelijks het equivalent van een marathon door de bergen stampt, dan gaat elke gram er toe doen. Lichte (en sterke) gear, is echter vaak ook duurder.
En zo ontstaat de eindeloze stroom van afwegingen van de consument, waar de producent gehaaid gebruik van maakt. Het markt-aanbod aan gear is zo groot, dat je snel door de bomen het bos niet meer ziet. En het lastige is; de enige manier hoe je er echt achter kunt komen of een bepaald stuk gear goed voor jou werkt, is door het uit te testen. En wat voor een ander een positieve ervaring oplevert, hoeft niet per se voor jou te gelden.
Okay…. fijn, maar waar begin ik nu?
Ik raad aan om blogs te lezen van Pacific Crest Trail hikers die delen in hun ervaringen. Vergelijk paklijsten, lees product recensies van mensen die gear in de context van een thru-hike getoetst hebben. Er zullen items naar voren komen die je aanspreken. Items die vaker gebruikt worden in het thru-hike circuit. En uiteindelijk zullen er knopen doorgehakt moeten worden. Misschien heb je zelf al wat gear, en kun je die (her)gebruiken. Misschien weet je al beter wat goed voor je werkt. Maar gun jezelf ook de ruimte om hierin te leren. Ik heb bijvoorbeeld tijdens mijn thru-hike, na 1000 kilometer, besloten om mijn backpack te vervangen voor een ander model. Het plezier dat dat me heeft opgeleverd was elke (extra) geïnvesteerde euro dubbel en dwars waard.
Ready?
Bovenstaande allemaal geregeld? – Fantastisch!
Gear getest? – Top!
Permit binnen en visum in je paspoort? – Check!
Time to go. Het vliegtuig in naar San Diego.
En wie weet sta je daar dan straks, bij het monument aan het uiteinde van de Pacific Crest Trail. Je backpack nog onwennig op je rug, je huid nog schoon en je voeten zacht en ongeschonden. Dit staat allemaal op het punt te veranderen. En snel ook. Je kijkt om je heen, laat het besef dat je er echt bent tot je doordringen. Je ademt in.
En dan, met die eerste stap,
ben je begonnen…
Dit is Joris
Joris liep in 2018 zijn eerste thru-hike, een continue tocht van 5 maanden van Mexico naar Canada over The Pacific Crest Trail, dwars door de West-Coast States. Hij beschouwt het als een van de mooiste ervaringen die hij zichzelf ooit cadeau heeft gedaan. In zijn blog Mind Stories vertelt hij levendig hoe het was om het stadsleven te verruilen voor 5 maanden in de wildernis. Daarnaast deelt hij vol passie artikelen over spiritualiteit, reizen, kunst, muziek en meer.
